Felrum Nignes
Wolne Ziemie => Dżungla => Wątek zaczęty przez: Ivy w Czerwiec 15, 2014, 18:16:31
-
Majestatyczne miejsce, w którym znajdują się liczne wodospady. Częstym zjawiskiem jest tu gęsta, nieprzenikniona mgła.
(http://fc02.deviantart.net/fs71/i/2011/225/9/9/mist_valley_by_unidcolor-d468eca.jpg)
-
Samica błądziła po okolicy już od dłuższego czasu nie mogąc sobie znaleźć miejsca, na dodatek zaczęły ją dręczyć dziwne myśli, np. uznała tę krainę za jakąś przeklętą, ponieważ nikogo nigdzie nie spotkała, a zazwyczaj koty uciekają z miejsc przeklętych, gdzie straszy. To też sobie znalazłam miejsce na dom. przeleciało jej po głowie a na pyszczku pojawił się grymas, świadczący o tym, iż coś podejrzewa, denerwuje się. Rzeką dotarła w jakieś miejsce, gdzie to z każdej strony był jakiś wodospad; większy, mniejszy, dziki, spokojny... Zatrzymała się i rozejrzała się wszędzie wkoło, robiąc obrót by to wszystko zobaczyć. No, nie powiem, zrobiło to nie niej niezłe wrażenie, piękne miejsce. Zauważyła jakąś ścieżkę, nieco zarośniętą, prowadzącą na górę. Nie czekając za długo ruszyła nią na szczyt jednego z wodospadów, ponad pierwszą warstwę chmur, które tutaj był dość nisko. Gdy była już na szczycie i zobaczyła widok stamtąd to aż jej szczena opadła, tak cudownego miejsca jeszcze w życiu nie widziała. Pozbierała się, z nów na jej pysku zapanowała obojętność, choć w środku wciąż się zachwycała. Usiadła i obserwowała horyzont, gdzie to słońce już się chowało, a jego promienie malowały chmury na pomarańczowo.
-
Jakież to życie jest nudne stwierdziła w myślach, gdy to tak całą noc przeleżała w jednym miejscu i obserwując wodę obok niej, pod nią, która dziko płynęła, potem spadała i uderzała o kamieniste dno. I nic się przez te kilka godzin ciekawego nie działo. Może to nie życie jest nudne, lecz ona? W sumie powinna się cieszyć, takiego spokoju dawno nie zaznała, jednak... chyba przyzwyczaiła się do życia na wysokich obrotach i teraz było aż za spokojnie. Nagle za sobą, gdzieś tam w głębi puszczy usłyszała jakieś przeraźliwe krzyki, jakby ktoś kogoś mordował. Nie wiedziała co, nie umiała tak po dźwiękach poznać, ponieważ zapewne tych zwierząt, czy co to było, nie znała, nie spotkała w swym krótkim życiu. Zerwała się najszybciej jak mogła i cicho ruszyła w stronę ów dźwięku.
-
Lucyfer weszła. Położyła się na brzegu z dala od wody. Rozglądała się. Z dala zauważyła tygrysicę. Popatrzyła na nią z lekceważącym wzrokiem i położyła głowę na ziemi. Lilith zeskoczyła z głowy Lucy i wspięła się na drzewo po czym znów zaczęła przędz nową pajęczynę.
-
Przyszłam tu rozglądając się ciekawie. Nagle stanęłam, ujrzawszy znaną mi Lucyfer i jakąś tygrysicę. Doprowadzało mnie do szewskiej pasji to, że obie były ode mnie większe. Ale teraz chciałabym być większa, pomyślałam i ułożyłam się kilka metrów od Lucyfer. Zdrzemnęłam się.
-
Po chwili zauważyła Mici. Pająk Lucy zauważając nowego przybysza zbliżył się do śpiącej kotki. Przyglądała się jej z zaciekawieniem. Nie wiedziała, czy ma ją sparaliżować, czy zostawić w spokoju. - Lilith - mruknęła Lucyfer - zostaw.. - i podniosła głowę aby zobaczyć czy jej podopieczna zostawia tygrysicę. Posłuchała jej i wróciła do Lucyfer. Usiadła na jej głowie i obserwowała teren.
-
Obudziła się. I rozejrzała się zdezorientowana. Po chwili przypomniała sobie gdzie jest i ujrzała Lucyfer.
- co to za pajączek? - spytałam zaciekawiona.
-
- Pająk zorzowy. - mruknęła i spojrzała na kotkę - kolorowe małe zwierzątko, które może paraliżować. - westchnęła - nic wielkiego. Normalnie gdybym mogła to bym ją zmieniła w feniksa, lecz nie mam to tego odpowiednich rzeczy.. I nie mogę.
-
Skrzywiłam się z niesmakiem.
- nie lubię feniksów. Są gorące, nie mogą pływać i często bywają większe ode mnie.
-
- Ja nic do nich nie mam. - mruknęła i odwróciła wzrok - i ja się boję wody, wolę latać w przestworzach lub stąpać ciężko po ziemi - odparła - do Ciebie pasowałby Smok Rzeki. - zaczęła się wymądrzać i popisywać swoimi wiadomościami na temat zwierząt.
-
- Myślisz? - wyszczerzyłam zęby. - a jakie mam szanse by takiego mieć?
-
- Zerowe - odparła po czym dodała - musiałabyś się wykazać, aby móc mieć takie zwierze. - mruknęła - mnie tam nikt nie cierpi i mam bardzo małe szanse na posiadanie takiego zwierzęcia.
-
- ja jestem ogólnie nieznana. I mam małe szanse z wykazaniem się. Weź zrób coś heroicznego z takim wzrostem...
-
- Nie wygląd czyni bohaterem, lecz dusza i serce - westchnęła ciężko i przetarła oczy z łez, które jej przypadkiem wyleciały z oczu. To nie były jej słowa, tylko Lucyfera I.
-
Głęboko się zamyśliłam. Zobaczyłam, że Lucyfer trze oczy.
- masz problemy ze wzrokiem? - spytałam i dodałam - jesteś głodna? Bo ja chętnie bym zjadła rybkę. - spojrzałam łakomie na ledwo stąd widoczne ryby.
-
- Ano mam. - przytaknęła - No i jestem. Dawno nic nie jadłam - odparła i spojrzała na jezioro.
-
Zręcznie wsunęłam się do wody i zaatakowałam stadko małych połyskujących rybek. Połknęłam kilka, a resztę upolowanych wyrzuciłam na brzeg.
- zjedz - rzuciłam w stronę Lucyfer i znowu się zanurzyłam. Częściowo dla samej przyjemności pływania, a częściowo dlatego, że zobaczyłam trochę większych sztuk. Złapałam jedną i położyłam ją na piachu. Drugą ledwo złapałam za ogon i kurczowo ją trzymając położyłam się obok Lucyfer. Zjadłam i spojrzałam na Lucyfer.
- a w ogóle, dlaczego się tak nazywasz? - spytałam, bo przypomniałam sobie trochę opowieści mamy o złych duchach i demonach. Jeśli dobrze pamiętałam, to jeden z nich miał takie imię.
-
Lucy szybko zjadła rybę i zdziwiła się na zadane jej pytanie. Usiadła wygodnie na ziemi i zaczęła mówić - Dlaczego..? - jej wzrok posmutniał. Pomyślała, że to nie będzie dobry pomysł i chciała z tego wybrnąć. Jej wzrok znów był weselszy i spojrzała na tygrysicę - ponieważ.. - zaczęła mówić i wymyślać dalszą część - zawsze miałam tak na imię.. - odparła. Wiedziała, że okłamała członka stada.
-
Verta ruszyła wgłąb lasu kierując się tylko i wyłącznie słuchem. Niestety gdy dotarła na miejsce znalazła tylko niedojedzoną małpę. Liczyłam na coś lepszego wykrzywiła się rozczarowana. Już miała nadzieję, że zdąży na walkę, zdąży na to by obserwować tę walkę na śmierć i życie, a tu... po wszystkim. No cóż, skoro już tu jest, nieco głodna to skorzysta z okazji i domęczy te resztki ssaka, który przed chwilą tu padł. Gdy skończyła jeść ruszyła z powrotem nad wodospad, spodobało jej się tam. Przystanęła w krzakach widząc, iż nie jest sama, jakieś dwie samice, które polowały na ryby. Miała zamiar przyczaić się w tych zaroślach i je obserwować, jak to zazwyczaj robiła, jednak tym razem postanowiła zrobić coś innego, wyjść i zagadać. Nie, zagadać to może nie, ale nie będzie siedzieć w ukryciu, w końcu co mogę jej zrobić? Raczej niewiele, a może okażą się istotami godnymi jej uwagi? Jak pomyślała, tak też zrobiła i wyszła po cichu, jak na szpiega przystało, z zarośli i usiadła na swym wcześniejszym miejscu, obserwując samice badawczo, nie okazując żadnych emocji, zainteresowania czy znudzenia, nic kompletnie.
-
Lucyfer poczuła, że ktoś wgapia się w nią. Jej wzrok spoważniał, lecz go wcale nie odwracała do źródła podglądacza. - Czy mogłabyś wyjść z kąt jesteś przybłędo? - powiedziała stanowczym głosem, żeby podglądacz wyszedł z ukrycia.
-
Że co proszę? Przecież Verta wyszła, siedzi przy brzegu, bardziej na widoku już być nie może. Spiorunowała gepardzicę wściekłym wzrokiem, choć tamta na nią nie patrzyła. Taa, towarzystwo godne jej, phi, co też głupia sobie myślała. Może tygryska okaże się mądrzejsza, bo jak na razie nic głupiego nie palnęła, czego o tej drugiej powiedzieć nie można.
-Przybłędo?! Może pierwsze byś się rozejrzała a potem kłapała tym ozorem? - wycedziła przez zęby z słyszalną pogardą.
-
- Nie popisuj się. - mruknęła i odwróciła głowę to kotowatej. Obdarzyła ją pustym i zimnym wzrokiem. Początkowo chciała jej wygarnąć, że nie powinna szpiegować innych, lecz nie wiedziała, czy nie należy do Klanu Cienia więc postanowiła ją o to zapytać - Do jakiego Klanu należysz tygrysico?
-
A czym się niby popisuję?! Pomyślała i nieco się zdenerwowała. Zignorowała totalnie jej wzrok, a niech sobie świdruje ile i jak chce, Verty to nie ruszy, przynajmniej teraz. O stado pyta? A to dobre, tu ją od przybłęd, a teraz wywiad? Haha, dobre. Milczała, postanowiła całkowicie ignorować gepardzicę. Lepiej zawczasu się zatkać niż żeby potem miało dość do czegoś gorszego niż wymiany durnych słów, tak na "dzień dobry" atakować, niby była zdolna do tego, ale właśnie ledwo co jej rany się zagoiły, więc... niech jeszcze przez jakiś czas jej ciało będzie całe.
-
Lucyfer wstała z ziemi - Lilith - mruknęła. Pająk wskoczył na jej głowę. Lucyfer zerwała kilka liści i kwiatków. Znalazła również coś ostrego. Zabrała to. - Jak należysz do Światła, to będę żałować, że Ciebie oszczędziłam. - westchnęła ciężko i wyszła z roślinami i Lilith.
-
Uśmiechnęła się złowrogo pod nosem i odprowadziła wzrokiem gepardkę. Ta, Verta i Światło, jasnee. I to ona Vertę oszczędziła? Też dobre, w sumie... obie odpuściły sobie, równie dobrze Verta mogła zaatakować, jak i tamta, jednak żadna tego nie zrobiła. Może i Verta nie polubiła gepardki ale nie chciała jej od razu atakować, ranić. Tamta samica w pewnym sensie przypominała Vertę, chociaż nie, cofam to... Ver tyle nie kłapie jęzorem nadaremnie.
-
Patrzyła jeszcze chwilę na tygrysicę, oczekując jakieś jej reakcji. Jednak ona była tak pochłonięta polowaniem, że w ogóle nie zwracała uwagi na Vertę, no cóż, zapewne jeszcze kiedyś się spotkają, chociaż jeśli tamta też od razu wyjeżdża jak gepardzica to może lepiej żeby nie. Samica westchnęła, podniosła swój tyłek z ziemi i opuściła to miejsce. Wyszła.
-
Zdezorientowana wstała najedzona i wyszła.
-
Kolejnym miejscem, które nawiedził czarny tygrys były wodospady. Zatrzymał się przy wodzie i napił się chłodnej wody. W którymś momencie wskoczył do niej i zaczął po niej pływać.
-
Wróciła nad wodospady myśląc o tym jak by to było pod nie wskoczyć. Gdy zobaczyła czarnego tygrysa zatrzymała się gwałtownie i szybko przywołała w pamięci jego imię.
- witaj... Mavericku? Dobrze pamiętam? - powiedziała - nie przeszkadzaj sobie. Ja idę pod wodę i spać. - dodała i wskoczyła pod jeden z większych wodospadów. Wyminęła miejsce gdzie woda przyciskała do dna i ułożyła się za wodospadem. A jak wstanę to zjem, pomyślała i zasnęła.
-
- Skąd znasz me imię? - spytał nieco podejrzliwie, gdyż był pewny, że widzi tą tygrysicę po raz pierwszy w życiu. Jednak nim zdążył dokończyć pytanie tamta już poszła spać. Pokręcił łbem, wyszedł na brzeg i otrzepał się. Po chwili wskoczył na jakieś niewysokie drzewo.
-
No wreszcie, po kilku dniach brzuch już ją w ogóle nie bolał, właściwie powinna się czuć jak nowo narodzona, jednak tak nie było. Wszystko było jej obojętne. Przyszła tutaj, do miejsca z cudownymi wodospadami, które ostatnio bardzo jej się spodobało. Podeszła do wody, napiła się i położyła. Ułożyła łeb na łapach i tak zastygła, wpatrując się w wodę.
-
Wstała piekielnie głodna, więc upolowała kilka ryb przed wyjściem z wody.
- witaj Verto - rzekła do tygrysicy, a nie widząc odzewu odeszła na bok. Przypomniała sobie o pytaniu, które już za późno zadał Maverick. Znalazła go na jednym z okolicznych drzew.
- niestety troszkę za późno zadałeś pytanie... spotkaliśmy się kiedyś w spalonej części puszczy... był tam jakiś Świetlik i Lucyfer. Nie chce mi się przytaczać tu całego zdarzenia, więc proszę przypomnij sobie sam. - powiedziała i usiadła pod drzewem.
-
Znudzona wyszła.
-
Usłyszała swe imię, więc na moment podniosła łeb do góry, skinęła , lecz nic się nie odezwała. Po chwili z powrotem wpatrywała się w wodę, nie interesując się niczym innym.
-
Wyszedł.
-
Wczołgała się do wody, które przyjemnie ją ochłodziła. Napiła się nieco i od razu jakby zrobiła się nieco żywsza. Jakby się ocknęła wreszcie ze snu. Uśmiechnęła się sama do siebie, po czym wstała i opuściła to miejsce. Wyszła.