Felrum Nignes
Terytoria Stada Światła => Kraina Jezior => Wątek zaczęty przez: Ivy w Czerwiec 16, 2014, 17:19:41
-
Niewielka sadzawka otoczona drzewami, które dają cień w upalne dni.
-
A przybiegłam sobie tu. I wskoczyłam do wody. I się zaczęłam nudzić.
-
Wbiegłem rzucając się do wody. Nie zauważyłem kotki, która była obok mnie. Zanurkowałem i zerwałem wodny anubias, który był potrzebny do antidotum.
Wynurzyłem się i napotkałem wzrok Indiny. Spłonąłem rumieńcem na myśl o incydencie w lecznicy. Odebrało mi mowę.
-
Idina przypominając sobie to co się stało w lecznicy zaczęła się rumienić. Zanurkowała.
-
Jak by nigdy nic weszła na tereny wroga. Była rozzłoszczona po tym co się dziś stało.
-
-Ehemmm przepraszam za tamto.....poniosło mnie....-zacząłem bełkotać, ale nie było to potrzebne. Byłem przekonany w 100% co do mojego uczucia wobec tej samicy.
Zauważyłem obcego kota.
-Co tu robisz? Z jakiego stada?-chciałem wiedzieć.
-
Popatrzyła na dwójkę kotów groźnym wzrokiem. Miała ochotę się zemścić, ale czy zrobić to czy iść za radą przywódcy ,,Pogadaj". No nic. Jak będą chcieli atakować użyje iluzji. Nic wielkiego. - Jestem Lucyfer - odparła i popatrzyła na nich już spokojniejszym wzrokiem - jestem z Klanu Cienia - odparła jak by nigdy nic. Niech wiedzą. Co mi szkodzi?
-
Nie odpowiedziałam na słowa Siriusa.
- Z Cienia?! WYNOCHA! - krzyknęłam do tej kotki
-
-Wynocha szlamo! Wiem, może i jesteś lucyferem, ale nie masz prawa wstępować na nasze tereny!-krzyknąłem. Za mną powstała dość pokaźnych rozmiarów fala.
-Pójdziesz stąd, i nas nie tkniesz. Macie swoje zdebilone tereny i tam bądźcie! Ale jak chcesz, to zawsze możesz się dołączyć do nas-powiedziałem z chytrym uśmiechem.
-
Lucyfer wytrzeszczyła oczy. - T-Ty wiesz kim.. Kim ja jestem? - przeraziła się. Nie sądziła, że ktokolwiek inny oprócz jej i innych Arcydemonów i Demonów wie o istnieniu Lucyfera I.
-
- WON! IDŹ SOBIE TY OD TYCH DEBILÓW! - krzyknęłam
-
Lucy się poirytowała czekając na odpowiedź z kąd wie o Lucyferze. Jej ciało pokryły czarne cienie i zmieniła się w samego Lucyfera. Popatrzyła na dwójkę zakochanych z małym współczuciem. - Nie odejdę z tond puki nie usłyszę odpowiedzi - mruknęła.
-
-Spoko! Chcesz wiedzieć? Masz!. Straszyli mnie nimi w zoo, a potem sporo o nich czytałem. Podróżując wypytywałem o was dość różne koty, wilki i inne staworzenia -mruknąłem złośliwie.
-I wiem, że nie możesz przebywać w jego ciele dosyć długo bo się rozpadniesz-Prowadziłem wykład.
-Coś jeszcze? Ah tak! masz nadzwyczajną siłę, która zżera cię od środka-rzuciłem i odwróciłem się.
-Idę z tego zdebilonego miejsca. Jak coś to jestem na moim drzewie przy lecznicy.-powiedziałem do Indiny.
-
To teraz won! - powiedziałam.
-
Byłam w szoku. Również czytałam wiele o Lucyśku ale, on wiedział dużo, lecz ja wiem więcej. Uśmiechnęła się usłyszawszy odpowiedź. - No cóż.. No dobrze, opuszczam wasz teren, lecz zobaczymy się jutro - spojrzała ostatni raz na nich ciepłym wzrokiem, zmieniła się znów w w normalną siebie i odeszła.
-
Gdzieś se pobiegłam. ( won)
-
Zobaczyła sadzawkę. Euforia ją rozpierała. Wskoczyła do chłodnej wody i nagle dopadła ją myśl, ze to teren Świetlików. Nie mogła tu być. Uciekła.