Felrum Nignes
Wolne Ziemie => Dżungla => Wątek zaczęty przez: Ivy w Czerwiec 15, 2014, 17:44:49
-
Jedna z największych rzek, które znajdują się w dżungli. U jej brzegu można napotkać wraki samolotów, które są pozostałościami po ludziach.
(http://th00.deviantart.net/fs44/PRE/f/2009/059/1/e/Jungle_outpost_by_AndreeWallin.jpg)
-
Przybyła w te okolice wiedziona głodem. Stanęła nad wodą i czekała cierpliwie na ofiary. Po dłuższej chwili zobaczyła dużą ybę i rzuciła się na nią. Ta duża, okazała się większa niż Mici przypuszczała i kocica zaczęła się szamotać z rybą, jednocześnie odpływając z prądem. Wreszcie zdenerwowana wgryzła się w szyję ofiary i z tryumfem wyszła na brzeg. Zjadła pół ryby, a drugie pół chwyciła w zęby i zaczęła się rozglądać. Ujrzała wraki samolotów i poczuła chęć zbadania ich, ale była wyjątkowo niezdecydowana.
-
Wszedł z wywieszoną głową. Rozciągnął się i wskoczył na drzewo. Gdy się rozejrzał zauważył niebieską tygrysicę. Była dość mała.
-
Wreszcie podeszła do wraku największego z samolotów i miała już do niego wskoczyć, gdy poczuła innego kota. Powoli odwróciła się w jego stronę i przywitała się... a raczej próbowała, bo miała cały czas pół ryby w pysku. Rzuciła ją na ziemię i krzyknęła:
- witaj! Kim jesteś?
Schowała rybę pod liśćmi (nie zważała na to, że obcy to widzi) i wskoczyła na najniższą z gałęzi i poczuła, że wyżej nie wskoczy. Ten głupi wzrost! gniewnie pomyślała.
-
- Jestem Vircassis - odpowiedział dumnym głosem i rzucił tygrysicy szarmanckie spojrzenie - a Pani? - zapytał.
-
- pani? Jaka tam pani... - mruknęła i głośniej powiedziała - Jestem Mici... Mici Tiluu.
Spróbowała wskoczyć wyżej i zaczepiła się pazurami. Zwisała z gałęzi i niekoniecznie wiedziała co zrobić.
-
Wyskoczył z portalu i wpadł prosto do wody. Na szczęście nie w środek nurtu. Wypłynął z rzeki i otrząsnął się z wody. Zamknął portal który wciąż wisiał nad rzeką po czym się rozejrzał. Wlazł na jakieś drzewo które tutaj rosło, usiadł w niewidocznym z ziemi miejscu i spojrzał na wszystko z góry. Nic ciekawego, zwykła rzeka, trawa krzaki i inne zielsko i... chwila... i WRAKI SAMOLOTÓW. Zobaczył też Mici i jakiegoś lwa. Wyglądał na cienia ale nigdy nie wiadomo. Seofilowi wydawało się przez chwilę że lew patrzył trochę dziwnie na Mici. Postanowił poobserwować trochę to wszystko z góry a potem może zobaczyć te wraki. Mici właśnie wskoczyła na inne drzewo. Z drzewa mogła go już zobaczyć ale nie przejmował się tym.
-
Vircassis obserwował jak Pani Tygrysica usiłuje wskoczyć na gałąź. Chciał jej pomóc, nie zważając na to, czy jest z Cienia czy z Światła.
- Pomóc? - zapytał. Po chwili usłyszał, że coś wpadło do wody. Rzucił tylko jedno spojrzenie na wodę i znów spojrzał na Mici.
-
Zobaczył że lew, który przedstawił się Mici jako Vircassis oglądnął się i spojrzał na rzekę. Jak dobrze że on już był na drzewie. Mici najwyraźniej miała problem z wejściem na drzewo... "Użyj pazurów..." Pomyślał sobie.
-
- hmm... - pod futrem się zarumieniła. Dawno temu sobie postanowiła, że pokaże całemu światu, że nie wzrost jest najważniejszy... ale teraz pomoc by jej się przydała. - tak poproszę - odpowiedziała z uśmiechem.
-
Uśmiechnął się lekko i zszedł z drzewa. Podszedł do Mici i staną obok niej.
- No to hop. - zachichotał. Staną tak, aby Mici mogła wskoczyć na jego grzbiet aby mogła dostać się wyżej.
-
Uśmiechnęła i z pomocą lwa dostała się wyżej. Spojrzała na niego z góry i powiedziała:
- dzięki. Chodź tu na górę. Dziwnie się czuję, jak patrzę na kogoś z góry - zaśmiała się. Naprawdę dziwnie się czuła. Dziwnie i wesoło.
-
- Okey.. - powiedział i wspiął się wyżej - ładnie jest patrzeć na wszystko z góry - spojrzał przed siebie.
-
No przylazłam sobie tu z Efirą jako widmo. Weszłam z takim zadziornym uśmiechem a za mną podążała Efira. Usiadłam i zaczęłam lizać łapę.
-
Uśmiechnęła się.
- ja rzadko mam ku temu okazję - rozglądała się, ciesząc się widokiem - większość mojego życia spędzam na dnie jezior, mórz, oceanów i rzek... - powiedziała. Nagle zmarszczyła nos, bowiem poczuła Świetlika. Rozejrzała się uważniej i dostrzegła gepardzicę z widmem. - świetlik - mruknęła.
-
- Ty przynajmniej umiesz pływać. - zachichotał. Zaczął się rozglądać. Zauważył Idinę.
- Mhm. - przytaknął widząc znajomą.
-
Seofilowi sytuacja wydała się po prostu komiczna. Usiadł na gałęzi i nadal patrzył na to co się dzieje. Zaczął się śmiać.
-Niezła byłaby z was parka - mruknął pod nosem opanowując śmiech. Spojrzał na dół i zobaczył jakąś kotkę z czymś... dziwnym. "Pewnie jakiś zwierz" pomyślał sobie. Zwiedzanie wraków odeszło chwilowo na dalszy plan. Ten zwierz był ciekawy. Seofil koniecznie musiał się dowiedzieć co to. Zeskoczył z drzewa i wylądował tuż za panią gepard.
-Co to jest? - Zapytał spoglądając na towarzysza kotki.
-
- znasz tą... Świetlik? - powiedziała. Ciekawiło ja to. Po chwili przypomniała sobie, że nie spytała się Vircassis'a o Klan.
- z jakiego jesteś Klanu? - spytała.
-
- To jest moja Banshee Efira. - odpowiedziałam temu młodziakowi z nutką dumo - przechwały.
-
- Nie jestem Cieniem. I wiem, że wy Cienie nie lubicie Świetlików. A co jeżeli poznałabyś ich trochę bardziej? - zapytał i zszedł do Idini.
- Cze Idina. - rzucił i spojrzał na mniejszego kotowatego.
-
- my Cienie? - mruknęła - on Świetlikiem?
- a skąd wiesz, że jestem Cieniem? - powiedziała i bardzo ostrożnie zsunęła się po pniu na dół podeszła do gepardzicy i Seofila, który pewnie znowu skorzystał z portalu. Cofnęła się jeszcze po swoje pół ryby i trzymając je w zębach podeszła do Seofila.
- znowu portalem - spytała, wypuszczając rybę z pyska.
-
- Cześć Vircassis. - mruknęłam
-
- Po Twoim zachowaniu to widać. - westchnął - gdybyś była z Światła, nie zareagowałabyś tak na Idinę.
-
- tak, rzeczywiście, ale Świetliki paliły nam tereny - powiedziała. - niewykluczone, że to była właśnie ona.
- a w ogóle, jak masz na imię? - spytała gepardzicy.
-
- JA SPALIĆ WASZE TERENY?! JA NIGDY NIE WESZŁAM NA TERENY CIENIA! - wrzasnęłam - Zwą mnie Idina.
-
- Palić tereny? - zdziwił się - kto wpadł na taki dziwny pomysł?
-
- a bo ja wiem... wiem, że to był Świetlik, że wtargnął do naszej Lecznicy i ją zniszczył - powiedziała i zwróciła się w stronę gepardzicy - przepraszam, ale wiesz, jesteś Świetlikiem, więc nie mogę cie wykluczyć, Idino.
-
- hmm... ktoś ma ochotę na rybę? Bo ja preferuję świeże, a jak zgłodnieję, to ta okazem świeżości nie będzie - powiedziała spoglądając na pół ryby, które było rozmiarów jednej przeciętnej ryby.
-
- Ja jestem trochę głodny - lekko się uśmiechnął - dawno nic nie jadłem.
-
- Cóż miałaś prawo mnie osądzać. - powiedziałam.
-
Przesunęła mięso w stronę Vircassis'a z uśmiechem i zwróciła się do Idiny:
- przepraszam w ogóle za osąd... mogłam spytać - uśmiechnęła się ponownie - dość tych drętwych zdanek, nienawidzę takich pustych rozmów. To jest Seofil, Cień. Umie tworzyć portale, więc nie zdziwcie się jak gdzieś wam wypadnie, tak o. - powiedziała.
-
Zaczął pałaszować rybę.
- Wiesz, nie sądzę, żeby to było dobre, abyś mówiła nam o zdolnościach Twojego małego przyjaciela. W przyszłości moglibyśmy użyć to przeciw wam.. - położył ości obok siebie.
-
- ja mam nadzieję, że do tego nie dojdzie... zwłaszcza, że to kociak. I czy to jest mój przyjaciel, to temat podlegaący dyskusji - powiedziała i dodała - smacznego.
-
- Taa ale co zrobi jak od Efiry się mu dostanie za straszenie! - powiedziałam smiejąc sie.
-
- wolałabym nie sprawdzać - roześmiała się - czy to zaawansowany towarzysz? - spytała się patrząc ciekawie na Efirę.
-
Położył się na ziemi i wysłuchiwał rozmowy kocic. Nie chciał im się wtrącać w taką rozwlekłą rozmowę.
-
- ja zawsze marzyłam albo o Kruku Azjatyckim z żywiołem wody, albo o Smoku Rzeki, ale to już mniej... - rozmarzyła się i położyła na plecy. Ostatnio to często robiła i wpatrywała się w niebo.
-
- Tak. Będę z tego miała niezły ubaw. On nagle przez teleport a ja drę się ,,Efira do roboty!!!''- powiedziałam.
-
- no... - roześmiała się na myśl o sytuacji, która by powstała.
-
- Tak bym się śmiała jak nie wiem co. - powiedziałam.
-
- I co było się tak trudno dogadać z Światłem? - uśmiechnął się w stronę Mici.
-
- no pewnie on trochę mniej... - powiedziała i dodała - szkoda, że jesteśmy z różnych stad... fajnie się z wami gada - powiedziała, autentycznie żałując, że są w różnych Klanach. Ona nie chciała odchodzić od Cieni (przecież na terenach Cienia miała spanie), a oni pewnie nie chcieli opuszczać Światła (osłabiliby je, a i pewnie mają jakieś więzi z Światłem...). Tak więc gadała w najlepsze z dwoma Świetlikami i dzieliła się z nimi jedzeniem. Super. Ale to jej nie przeszkadzało kontynuować rozmowy i śmiać się.
-
Wstała i otrzepała się.
- jeśli nie macie nic przeciwko, to ja idę sobie jeszcze popływać, a później... a później na tereny Cienia - powiedziała i z pluskiem wskoczyła do wody. Pływała przy dnie a później na powierzchni, ale cały czas przy brzegu w tym samym miejscu gdzie wskoczyła.
-
- Na pewno. - powiedziałam - szkoda że jesteśmy z różnych stad.
-
Wygramoliła się na brzeg i swoim zwyczajem otrzepała się mimo iż było to niepotrzebne (przecież była sucha)
- no to pa! - krzyknęła i odbiegła.
sorki, muszę spadać.
-
- Pa! - odpowiedziałam.
-
Obudził się. Rozejrzał się. Nie zauważył Mici. Był tylko ten mały Cień i Indina.
- Ja pójdę coś zjeść - powiedział i wyszedł.
-
Przysłuchiwał się cały czas tej rozmowie, tia przelazł przez portal no i co z tego? Mici nie musiała tego od razu paplać do wszystkich wokół, ale w sumie nie był nawet na nią zły.
-No to cześć - powiedział dziwnie miło jak do świetlików, ale no cóż.. Nie byli tacy strasznie źli. Wylazł znowy przez portal, który się za nim zamknął. (Wyszedł)
____
Wybaczcie, internet mi ostatnio coś szwankuje ;)
-
Wstałam i se poszłam z Efirą.
-
Wróciła tu pamiętając o ostatniej wielkiej zdobyczy w tej rzece. Usiadła na brzegu i wycieńczona głodem czekała. Wreszcie ujrzała kilka mniejszych ryb i rzuciła się na nie. Pod wodą zjadła trzy sztuki i jedną wyciągnęła na brzeg i bardzo starannie wyjadła mięso spomiędzy licznych ości. Najedzona, napiła się jeszcze i usiadła na brzegu wpatrując się w drzewo, na którym pozostał ślad po poprzedniej próbie wejścia na gałąź.
-
Otrząsnęła się. Głupia, pomyślała i spojrzała na wrak samolotu leżący niedaleko. Ruszyła w jego stronę i po chwili znalazła się w przejściu między rzędami... czegoś. Próbowała na to coś wskoczyć, ale było zrobione na człowieka, a nie na kotowatego. Ruszyła dalej i przedostała się przez... drzwi chyba, ale to były dziwne drzwi. Zobaczyła dużą wersję tego czegoś z korytarza i mnóstwo dziwnych rzeczy. Jakieś guziczki, dźwignie... Wolnym krokiem obeszła wrak jeszcze raz, przypomniała sobie nazwę FOTELI i KRZESEŁ, a następnie wyskoczyła z wraku kalecząc się w łapę. Kulejąc i cicho przeklinając małe szkiełko odeszła.