Felrum Nignes
Terytoria Stada Światła => Lecznica => Wątek zaczęty przez: Ivy w Czerwiec 16, 2014, 16:59:47
-
(http://fc04.deviantart.net/fs71/i/2012/231/c/1/mystical_forest_by_ferdinandladera-d5bmtmh.jpg)
Głęboko w lesie znajduję się lecznica. Charakteryzują ją dwa ogromne drzewa, których korzenie tworzą swego rodzaju schronienie. Magia w owym miejscu jest najpotężniejsza, została wiec wyznaczona, przez szamanów i medyków na lecznicę.
-
Lucyfer dobrze wiedziała, że znajduje się na terenach wroga. Zawędrowała do ich Lecznicy. Początkowo myślała, że będzie bardziej zadbana od Lecznicy Klanu Cienia, lecz myliła się. Niezbyt podobało się jej to miejsce. Postanowiła wdrapać się na drzewo. Zrobiła to. Siedziała na grubej gałęzi i wychylała się. Z góry oglądała całą Lecznice. Wiedziała, również co zrobić, jak przyjdzie tutaj jakiś Świetlik. Nigdy nie miała okazji pokazać Świetlikom co umie, aż nadarzyła się okazja. W spokoju czekała na Świetlika, który będzie jej testerem siły i mocy magicznych.
-
Lulu przyszła do lecznicy, szybko w oczy rzuciły jej się dwa ogromne drzewa. Laleczka wydawała się rozglądać czujnie, a kotka zbliżyła się do korzeni wystających ponad ziemię i skryła się w ich cieniu. Z trzech stron otaczały ją korzenie, widziała ze swej kryjówki wodę, lalka nadal wydawała się nieco niespokojna, a Lulu spojrzała na nią pytająco.
-
Kocica po chwili zauważyła kotowatą z lalką. Nie znała jej. Postanowiła zrobić tak jak kazał jej przywódca - najpierw porozmawiać. Nie odzywała się, tylko przyglądała się jej z ukrycia.
-
Lulu usiadła na ziemi wciąż zerkając na swego lodowego, nietypowego towarzysza, a pluszak niespodziewanie zeskoczył z jej grzbietu i gdzieś znikł, chyba zwęszył kogoś obcego albo jakieś niebezpieczeństwo. Kocica zmrużyła oczy i wyszła spod korzeni, ale niczego nie zauważyła.
-
Lucyfer przyglądała się z zaciekawieniem małemu zwierzakowi. Bardzo się jej spodobał. Myślała chwilę czy on jest źródłem mocy kotowatej, lub czy jest kimś w stylu obrońcy.
-
Lulu ogarnęła irytacja, gdy zobaczyła jakiegoś dziwnego geparda wgapiającego się rozmarzonym wzrokiem w jej pluszaka.
- Znudziło Ci się podziwianie go? - spytała Lulu. Nie podobała jej się ten osobnik, laleczce chyba też, chociaż teraz zbytnio jej nie widziała, bo ta skryła się gdzieś w gałęziach.
-
- Heh - zachichotała pod nosem - oczywiście, że nie. Tyle wspaniałych rzeczy można by zrobić z tą laleczką.. - umilkła na chwilę i znów spojrzała na kotkę. Popatrzyła na nią ciepłym wzrokiem i uśmiechnęła się. Zeszła z drzewa i podeszła bliżej do kotowatej - Jestem Lucyfer i należę do Klanu Cienia. A ty? - zapytała się i obdarzyła ją inteligentnym spojrzeniem pragnącym wiedzy.
-
- Jestem ze Światła, a o ile wiem te tereny należą właśnie do niego, więc czego tu szukasz? - celowo nie wyjawiła jej swego imienia, po co jakiś Ciemnik ma znać jej imię. Laleczka nadal się nie pokazywała, może coś planowała albo czekała na to, by uderzyć z zaskoczenia.
-
- Rozumiem. - odparła i znów spojrzała na małą kotkę. Wyglądała jak by chciała coś złego zrobić Lucy. Gepardzica nie przejęła się tym za bardzo. Usiadła sobie spokojnie na ziemi - co tutaj robię pytasz? - powiedziała z ironią w głosie - podziwiam wasze skromnie tereny.
-
- Nie dziwię się, że na zaplutych i brudnych terenach Cieni nikt nie chcę siedzieć, ale bez przesady - warknęła Lulu. Sama nie wiedziała skąd w niej tyle agresji, może to przez wpływ lalki na nią, widziała też, że tamta z miłego osobnika zrobiła się ironiczna, kto wie co za chwile zrobi. W tej samej chwili z drzewa zeskoczyła laleczka prosto na grzbiet gepardzicy i w ułamku sekundy zamroziła ją. Wroga kocica znalazła się w lodowej bryle, która roztopi się w promieniach słonecznych, więc potrwa to jakiś kwadrans albo dłużej, po tym czynie maskotka wskoczyła na grzbiet Lulu.
---------
Moja lalka ukryta jest na drzewie, wśród gałęzi, musiałabyś mieć więc radar w oczach, żeby ją zauważyć .-.'
-
W ogóle to nie zaskoczyło Lucyfer. Jej zasada jest taka: ,,Im więcej informacji o wrogu, tym lepiej będę wiedziała co zrobić". Zmieniła się w Lucyfera, przez co naruszyła nieco konstrukcję bryły i przyspieszyła jej roztop o kilka minut.
___________
Ups ._.''
Nie możesz ot tak sobie rozwalić całej bryły lodu. Jako Lucyfer zmieniasz jedynie kształt, nie dostajesz również nadludzkiej siły, jakichś macek, cieni, Bóg wie jeszcze czego, a zresztą nadal działają na Ciebie ataki magiczne, także żadne "teraz mi już nic nie zrobisz" nie wchodzi w grę.
dobra dobra ;-;
-
Lulu spojrzała zaniepokojona na lód, zmiana kształtu tamtej naruszyła go i pojawiły się na nim pęknięcia, promienie słoneczne również robiły swoje, ale nadal pozostawało jeszcze trochę czasu. Kotka zaczęła pchać lód i mozolnie wyszła z zamarzniętym gepardem.
-
Przyszłam tu do lecznicy. Tak jak chciał Sirius.
-
Wszedłem za Indiną.
-Co? ja tu mam pracować?!-zdziwiłem się widząc zakurzona jaskinię.
-No nic.-mruknąłem.
-Połóż się tu, zaraz zobaczę-powiedziałem ciepło do kocicy.
-
Położyłam się. I czekam co mi powie.
-
-Wygląda mi to na starą indiańska truciznę, dzięki czemu moce nie mogą zasklepić rany, i strasznie ona boli. Na szczęście gdzieś w jaskini mam na to odtrutkę.-powiedziałem spokojnie.
-James, weź skocz i przynieś mi veritaserum.-poleciłem do stworzonka, które wbiegło niedawno. Ze znudzeniem pognało w stronę mojej nory i przyniosło buteleczkę.
-Teraz może nieźle zapiec-powiedziałem do gepardzicy wlewając na jej ranę 3 krople zielonego płynu.
-
- Auuuu! - wrzasnęłam. Boli jak nie wiem.
-
-Boli, ale leczy-uśmiechnąłem się. Rana wygoiła się, nie zostawiając blizny.
-I jak? Już dobrze?-zapytałem.
-
- Tak. Już jest dobrze. - odpowiedziałam. Boże! Zapomniałam podziękować Ivy!
-
-Możesz już iść, jak chcesz-powiedziałem. A potem zrobiłem coś szalonego. Pocałowałem Indinę i uciekłem. (Wyszedłem)
-
Aaaaa! Sirius mnie pocałował! Boże . Dobra idę już stąd. Czas szukać Ivy. (Wychodzę)
-
Wróciła znów do lecznicy, szybko znalazła jakąś ciemną, lecz czystą komorę wśród pni drzew i rozpoczęła swą pracę. Zmieszała ze sobą róże jerychońskie, trawy pustynne, kolce kaktusów, ciernie, korzenie gruszyczki, oleandry i bluszcze, a potem zgniotła je i dodała do nich wody. Wszystko to robiła w małych miseczkach, które potem zmieni na butelki po eliksirach. Z tych oto składników zrobiła wiele trucizn, dokładnie ponad 5 ich misek, a potem zabrała się za odtrutki, zmieszała ze sobą mniszek lekarski, krokusy, fiołki, maliny, korę sosny cisu i dębu, szpilki świerkowe i cisu, trochę jagód, aloes, bluszcze i przebiśniegi, dzięki czemu powstały ziołowe odtrutki. Na jej szczęście cała ta komora była tak dobrze zamaskowana, że nikt nie mógł jej odnaleźć prócz niej. Zostały jej jeszcze trochę mniszka lekarskiego, żurwainy i jarzębiny, kory sosny, jagód, mali, aloesu, przebiśniegów, a to postanowiła dać medykom, żeby mieli zioła, tylko najpierw musiała jakiegoś znaleźć. Przez cały ten czas laleczka patrzyła na nią z dezaprobatą.
-
Schodząc, zobaczyłem Lulu.
-Hej, może ci w czymś pomóc?-zapytałem.
-
Usłyszała czyiś głos wyszła z swojej komory razem z resztką składników i pluszakiem i odpowiedziała
-Nie nie potrzebuję pomocy. - Krótko odpowiedziała, po czym podeszła do kota i dała mu składki, które jej zostały i bez słowa wyszła. Było dla niej trochę dziwne, że ten kot tak znikąd się pyta czy jej pomóc, skoro dla niej jest obcy.
_______________________
Sirius ja się znajdowałam w komorze, która jest ukryta jak mogłeś mnie widzieć? ._.
-
Stałem osłupiały. Nigdy nie widziałem tak tajemniczego stworzenia jak Lulu. Westchnąłem. Zostawiłem składniki i wyszedłem.
________________________________________________
Hej, nie tylko ty masz dobry węch, a ja rozpoznaję koty
po zapachu(Ciebie już raz czułem-jaskinia na pustyni)
-
Weszła do lecznicy. Zdaje się tu mogła nocować jako Świetlik. Położyła się pośród konarów drzewa i zaczęła rozmyślać nad tym co się dzisiaj wydarzyło.
-
Po dłuższej chwili zasnęła
-
Viki obudziła się i poczuła że jest głodna. Przeciągnęła się i wyszła.
-
Wniosłem jajo do lecznicy. Nagle zaświeciło ogniem i wybuchło. Schowałem się pod korzeniem. Na miejscu jajka leżał teraz mały smok.
To chyba stormcutter. Chyba.
Pisklak podskoczył i frunąc, usiadł mi na łbie.
-Witaj malutki-podrapałem go pod brodą.
Był taki malutki. Zatrzymam go sobie. Pod szafką zauważyłem rybę. Nici z mojego śniadania. Rzuciłem rybę smokowi. Pożarł ją błyskawicznie.
(http://img1.wikia.nocookie.net/__cb20140224172925/jakwytresowacsmoka/pl/images/9/95/Cloudjumper_dragon.png)
-
Wszedł do lecznicy. Rozejrzał się dokładnie. Zauważył jakiegoś kota i smokopodobnego. Podszedł bliżej aby się przyjrzeć.
- Dzień dobry - powiedział ochrypłym głosem i spojrzał na gada.
-
Odwróciłem się, mierząc przybyłego wzrokiem.
-Witaj-rzuciłem krótko, po czym wróciłem do zajmowania się smokiem.
-Kot stał dalej uparcie, więc rzuciłem:
-Potrzebujesz czegoś?
-
- Znaczy nie, tylko podziwiałem tereny Klanu Światła - odpowiedział. Bardzo zainteresował go mały smok.
-
- Nie będę Ci tutaj dłużej przeszkadzać - mruknął i wyszedł.
-
Wzruszyłem barkami. Dziwny kot.
Mały smoczek wskoczył mi na grzbiet i tak, niosąc go- wyszedłem.