Głębia Puszczy

[Maverick]

- Dziwne są z was koty. Gdy on mnie śledził było dobrze, ale gdy usłyszałem niechcący czyjąś rozmowę to już nagle masz wielki problem. Dziwadła - mruknął. Spojrzał z góry na gepardzicę. Przed chwilą wydawało mu się nawet, że tamta wskoczy do niego na drzewo i spróbuję z nim walczyć, ale teraz wyglądała na bardziej opanowaną.

[Idina]

- Nich zgadnę z jakiego stada.  Z Stada Światła co nie? A no tak. Lecz nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Lecz to nic. - odpowiedziałam mu całkiem opanowana.

[Maverick]

- Tak, jestem ze Światła jeśli o to ci chodzi - na pysku tygrysa odmalowało się niezadowolenie. Miał skrytą nadzieję, że gepardzica należy do Cienia.

[Idina]

- Quelle coïncidence! Też nalezę do Stada Światła. - uśmiechnęłam się - Powodzenia z życiem ze mną w Stadzie. - dokończyłam.

[Maverick]

- Rzucasz mi wyzwanie, drobino? - wybuchnął śmiechem i zeskoczył z drzewa. Stanał przed gepardzicą. Był od niej większy, a tamta była mała i chuda, jak zresztą każdy gepard.

[Idina]

- Non.  Tylko mi nie mów ze też chcesz zostać zastępcą! - powiedziałam. Nie bałam się go.

[Maverick]

- Skacząc od tematu do tematu nie zabłyśniesz w mych oczach - odrekł pogardliwie Maverick.

[Idina]

- A czy to moja wina że lubię dużo się dowiadywać? - spytałam.

[Maverick]

- A przed chwilą wydzierałaś się, że to ja jestem wścibski - parsknął.

[Sirius]

Patrzyłem to na jednego, to na drugiego kota.
-DOOOOŚĆ!-krzyknąłem.
-Nie będziecie się tu kłócić.-zwróciłem im uwagę.
-Nie jestem po żadnej ze stron, bo jesteśmy z tego samego stada. Stado to jedność, a ty-wskazałem na tygrysa-ją burzysz, swoją ingnorancją i brakiem wychowania.
-Nie radzę z nią zadzierać, dowaliła mi nieźle wcześniej-burknąłem do kocura.
-Idę spać, dobranoc!-rzuciłem i wyszedłem. Mijając gepardzice mruknąłem:
-Wybaczam ci...-po czym znikłem za drzewami.

[Maverick]

- Najwyraźniej jesteś wrażliwym dzieciakiem. Jej dowalanie kończy się na wydzieraniu i podskakiwaniu na trawie - odrzekł znużony i zażenowany. Powoli zaczynała go nudzić już ta sytuacja, wolał poszukać normalniejszych osób. Odwrócił się i odszedł.

[Idina]

Ha! O mnie nic złego nie zostało powiedziane. Tylko że mu dowaliłam. To tylko było uprzedzenie.
- Znowu zaczynasz?! I co teraz już odchodzisz?! - krzyknęłam Maverickowi. Następnie wskoczyłam na drzewo.

[Idina]

Zaczęłam się nudzić. Wychodzę.